Het was afgelopen zondag 15 graden, bewolkt, met een lichte bries en af en toe een korte bui. Ideaal weer om een rondje te hardlopen. En dat deed ik dan ook.
Maar het was een rondje dat ik mijn leven lang niet zal vergeten. Ik liep door de prachtige heuvels van midden-Schotland. Ik liep voor de eerste keer een wedstrijd. En ik werd persoonlijk aangemoedigd door de nieuwe vrienden die ik de afgelopen maand heb gemaakt.
Want Linda en ik zijn begin deze maand neergestreken in Schotland. En hebben het plan hier tot eind september te blijven.
Meer keuzes
Dat begon allemaal met het vertrek van onze dochter, mei vorig jaar. Zoë studeert in Amsterdam en kreeg de kans er te gaan wonen.
Dat leverde natuurlijk allemaal dubbele gevoelens op. We waren blij dat ze haar eigen plek in Amsterdam vond. Maar we hebben altijd erg genoten van het gezinsleven en hebben best moeite gehad met het afscheid daarvan.
Zij ook trouwens.
Maar weer met zijn tweeën zijn heeft ook voordelen. We dachten na wat 2019 een bijzonder jaar zou kunnen maken. En hadden daarbij heel wat meer opties dan in de laatste jaren.
Het werd 5 maanden in Schotland wonen.
Reizen
Linda en ik hebben vaker gereisd, natuurlijk. En reizen is iets dat we graag doen.
Want reizen geeft je unieke ervaringen en herinneringen, het verruimt je denken. Je ontmoet nieuwe mensen. En het steeds opnieuw aanpassen vraagt dat je uit je comfortzone komt.
Maar bij eerdere reizen hadden we vaak die directe verbinding met vakantie. En vakantie is gebonden aan de 2, 3 of 4 weken dat je je het kunt veroorloven van huis te zijn. Omdat daarna school of werk weer wachten. Of het geld op is.
Terwijl we ook op tal van plaatsen zijn geweest die na een paar dagen of weken zo fijn aanvoelden dat we er wel wat langer hadden willen blijven. De relaxte vissershaven van Nafplion, de straatjes en pleinen van Sevilla, de tempels en moderne kantoorgebouwen van Kyoto bijvoorbeeld.
Ergens langer blijven geeft ook mogelijkheden om echt mee te draaien, je bij een club aan te sluiten, vrijwilligerswerk te doen. En zo de mensen en daardoor een land echt (beter) te leren kennen.
Natuur, historie, gemoedelijkheid
Waarom Schotland dan? Een land waar je niet direct aan zou denken lijkt wel, te oordelen naar alle reacties die wij krijgen op onze keus.
Nou daar zijn een paar goede redenen voor.
In de eerste plaats heeft Schotland een rijke historie, waarvan in het landschap nog veel is terug te vinden. Er zijn prehistorische steencirkels, Romeinse legerkampen en tal van kastelen en paleizen. Voor die plaatsen wordt goed gezorgd en er zijn er veel open voor publiek.
Op vakantie kies je noodgedwongen vooral voor de grote bezienswaardigheden. Door alle, ook kleinere, plaatsen te bezoeken komt het dagelijks leven van toen feitelijk dichterbij.
Daar hebben we nu tijd voor.
Het tweede wat ons trekt is landschap en natuur. In het zuiden is het Schotse landschap nog zacht glooiend en grotendeels in cultuur gebracht. In de highlands wordt het gekenmerkt door ruige heuvels en bergen, bossen en uitgestrekte heidevelden.
Daar zijn we op diverse vakanties vaak doorheen gereden. Ik leerde het echter nog veel meer waarderen toen ik vorig jaar met vrienden de West Highland Way liep en het in een veel lager tempo aan me voorbij trok.
Schotland heeft ook de bekende highland games. Daarbij stellen we ons grote mannen voor in tartan, die kogels slingeren en met boomstammen gooien.
Die wedstrijden maken vaak deel uit van een veel grotere gathering. Er is volksmuziek, er wordt gedanst en boeren, bakkers en slagers uit de regio stallen hun aanbod uit.
En er hangt een gemoedelijke sfeer die ons heel erg aanspreekt. En die je ook vind in pubs, tearooms en vele andere plaatsen in dit mooie land.
Tenslotte zijn er ook een paar praktische redenen. Zo spreken we de taal hier en dat maakt contact met locals een stuk gemakkelijker. En het ligt maar anderhalf uur vliegen van Amsterdam. Dus voor een familiefeest of een paar dagen met contacten bij klanten ben je zo weer terug in Nederland.
Onze liefde delen
Het was niet ons eerste doel, maar wel een prettige bijkomstigheid: ons vertrek maakt vrienden en familie nieuwsgierig naar het land, naar hoe wij wonen, wat ons hier aantrekt en wat wij hier doen.
We vinden het leuk hen wat van het land te laten zien en onze ervaringen te delen. En waken een beetje voor het risico dat we een soort bed & breakfast worden, want daar kwamen we ook weer niet voor.
Werk?
Nu we hier twee weken zijn is het duidelijk dat ergens vijf maanden gaan wonen ook een soort ‘reset’ is. Ik heb de laatste drie-en-een-half jaar weer projecten gedaan. Dat is vaak druk werk, met veel reizen. Hier hebben we echt de tijd om af te schakelen, tijd te nemen voor rust.
Hetzelfde geldt voor Linda, die ook druk en veeleisend werk heeft (en overigens geen onbetaald verlof kreeg, daarom per april ontslag heeft genomen, met in haar achterzak de belofte dat ze terug kan komen).
In ons werk nu een pauze aanbrengen, brengt ons rust en daarmee ruimte voor reflectie, creativiteit, whatever comes.
Voor mij kwam daar trouwens nog wel een dimensie bij.
Sinds begin dit jaar positioneer ik me uitdrukkelijker als innovatiecoach voor maatschappelijke organisaties. Werk dat je grotendeels prima op afstand kunt doen. Dus waarom niet vanuit hier.
Waardering
Een laatste reden om zo lang huis en haard te verlaten – we hebben ons eigen huis voor deze periode verhuurd, dus terug kunnen we niet eens – had ik vooraf niet zo zien aankomen: je waardeert nog meer dan anders wat je thuis zoals hebt.
Zodra we concrete plannen gingen maken – voor de periode, voor het verhuren van ons huis, voor het vinden van onze woning in Schotland – besefte ik me wat ik in Nederland zou achterlaten. Het gaat om ons eigen gezin, vrienden en familie. En ook mijn intervisiegroep, het ondernemersnetwerk dat ik ben gestart, het team van HB-café Alkmaar en mijn golfvrienden.
Het was een beetje heimwee zeg maar, nog voor ik vertrok. Niet zozeer uit spijt, maar meer uit dankbaarheid en waardering.
Daarbij kwam trouwens wel meteen het gevoel dat hoort bij de grenzen van mijn comfort zone zien aankomen. Veranderen is risico nemen en dat roept direct een soort weerstand op … Wat als onze huurders niet goed voor ons huis zorgen? Wat als we geen huis vinden in Schotland? Dat is allemaal goed gekomen tot nu toe – maar de verandering zien aankomen doet al wat me je.
Maar we zijn ook en vooral blij dat we daaraan niet hebben toegegeven.
We zijn hier nu een maand (waarvan drie-en-een-halve week in dit huis). We zijn ons gaandeweg thuis gaan voelen, hebben nieuwe vrienden gemaakt. De eerste bezoeker staat komende vrijdag op het vliegveld te wachten.
The Dunblane Roadrace
Elk jaar organiseren de Dunblane Runners The Dunblane Roadrace. In Dunblane.
Een maand geleden kende ik geen van drieën.
Door toeval kwamen we voor onze vijf maanden te wonen in een cottage op een farm net ten noorden van Dunblane in Centraal Schotland. Ik zocht naar activiteiten om me bij aan te sluiten en vond de lokale rennersclub waar ik twee keer op proef meetrainde en me direct welkom voelde.
En als je club iets organiseert zoals deze Roadrace – dan moet je hem ook lopen, niet?
Dus ik schreef me in voor mijn eerste wedstrijd, liep hem uit en liep langer en sneller hard dan ik tot nu toe ooit heb gedaan. Maar nog veel mooier: de vrijwilligers die als marshalls langs de route stonden, kende ik inmiddels van de trainingsrondjes en zij juichten me persoonlijk toe.
Het is een rondje om nooit te vergeten.
Wat we verder zo in Schotland beleven kun je volgen op mijn Instagram. Op de blog https://5maandeninschotland.home.blog/ delen we regelmatig foto’s en korte verhalen.
Op deze site mijn zakelijke publicaties en het vervolg van hoe ik experimenteer met op afstand werken.
Nick Grooff werkt als innovatiecoach voor maatschappelijke organisaties, biedt presentaties en workshops over Hoogbegaafdheid en Innovatie en werkt met klanten aan multidisciplinaire organisatieprojecten en sociale innovatie met ICT als enabler.
Op het moment dus #5maandeninSchotland.