Categorie: Experiment Samen Werken

Het was een mooi jaar …

Het eind van het jaar is een tijd van reflectie en nieuwe plannen. Ook voor mij. Ik heb je weinig op de hoogte gehouden heb van wat ik in 2018 gedaan heb, besef ik me. maar dit is een goed moment om dat in te halen.

Begin 2019 plaats ik een volgend bericht. Waarin ik samen vooruit wil kijken naar het nieuwe jaar. Ik heb inspirerende nieuwe plannen. Die ik niet alleen kan realiseren. En die misschien ook voor jou iets kunnen betekenen? Denk je dat ook? Dan hoor ik graag van je! En praten we snel verder.

Innovatiecoach voor maatschappelijke organisaties

Vorig jaar rond deze tijd werd ik gevraagd voor twee nieuwe adviesopdrachten bij verschillende klanten, die me de kans gaven te experimenteren met een idee dat ik al wat langer heb.

Je zou kunnen zeggen dat er één van lukte en één mislukte. Of niet?

Een welzijnsorganisatie in Haarlem vroeg mij de rol van controller tijdelijk in te vullen. Ik besloot vooral begeleiding te brengen bij het vormen van een nieuwe praktijk van sturen.

Sturen gericht op de waarde van welzijnsprojecten voor de mensen in de buurt, jongeren, jeugd in moeilijke omstandigheden  (wat ze al heel prima deden). Sturen gericht op financiële continuïteit als noodzakelijke voorwaarde (waar ze dus wat hulp bij vroegen). En bewuster te sturen via het delen van kernwaarden en op andere manieren invloed uitoefenen.

Juist bij dat laatste kon ik goed helpen. Door in overleg met de klant meer te coachen dan zelf de verandering te brengen, gebeurde er daar veel in dit jaar!

Bij een woningcorporatie in de Rijnmond werd ik gevraagd na het ontwikkelen van een digitale strategie, het besturen van de veranderportfolio op te zetten. Een gouden kans voor dit bedrijf, om in de breedte te werken aan innovaties, de juiste keuzes te maken en de verandervaardigheden te ontwikkelen.

Maar helaas een kans die in dit bedrijf nog door weinig mensen wordt gezien.

Het maakte voor mij nog eens duidelijker: innovatie versnellen vraagt een sleutelrol van het management – dat bereid moet zijn daarin zelf de verandering voor te gaan en dus: te veranderen. Dat inzicht is de kern van mijn nieuwe aanbod.

Beide experimenten zijn dus geslaagd, omdat ik veel scherper kreeg wat ik te bieden heb en dat dus volgend jaar meer ga doen: innovatiecoaching voor maatschappelijke organisaties. Daar kun je dus in mijn volgende bericht meer over lezen.

Deze opdrachten combineerde ik overigens met digitaliseringsprojecten voor klanten van VVA-informatisering. Scherpe en betrokken consultants die hun sporen in de branche verdiend hebben. En fijne collega’s met wie het goed samenwerken is!

Hoogbegaafdheid en innovatie, een prima (?) combinatie

Vorig jaar al studeerde ik af voor mijn mastermanagementwetenschappen aan de Open Universiteit. En wel met een onderzoek naar het innovatieve werkgedrag van hoogbegaafden.

Daarvoor las ik eerst wetenschappelijke literatuur – over innovatie en over hoogbegaafdheid. Vervolgens sprak ik met hoogbegaafden en hun leidinggevende of een directe collega, over hun manier van innoveren en hoe die samenhangt met hun persoonlijke kenmerken. Supermooie gesprekken. Veel van geleerd. En met een mooi cijfer afgestudeerd – ook niet onbelangrijk.

In 2018 werd ik gevraagd voor enkele lezingen over dit onderwerp, zoals voor het hoogbegaafdencafé in Delft van het Instituut voor Hoogbegaafdheid Volwassenen (IHBV). Het team daar schreef er een leuk verslag over.

Op 5 oktober mocht ik mijn kennis over het onderwerp delen in twee workshops tijdens de HB ondernemersdag. Fijne groepen gedreven mensen kwamen daar op af, die in een workshop van anderhalf uur meer zicht kregen op hun eigen innovatieprofiel. En dat van anderen. En zo al netwerkend de deur weer uitgingen.

HB Ondernemersdag 2018

Nu mailen mensen me soms zomaar met persoonlijke vragen over hun ontwikkeling. Leerzaam. Hoe je blijkbaar zomaar een expert wordt…

Wil je meer weten over hoogbegaafdheid en innovatie? Mijn afstudeerrapport is nog hier te lezen. Mail mij als je hier meer over wilt weten.

Kennis, ervaring, beleving uitwisselen

Eén van mijn talenten is werken in groepen. Maar ik ben weer te autonoom of eigenzinnig om me zomaar aan te sluiten bij een bedrijf, samenwerkingsverband of vereniging. Beetje te gevoelig voor strenge (onzinnige) regels of rituelen, denk ik. (Daar ben ik inmiddels wel achter.)

Waar dat in de praktijk toe leidt is dat ik zelf groepjes start. En de mensen die zich daartoe aangesproken voelen – en dus blijven komen – zijn net als ik uit op het uitwisselen van kennis en ervaringen en positief kritisch meedenken in elkaars ontwikkeling.

Het belangrijkste effect van die groepjes is overigens dat je plannen uitspreekt waardoor ze voor het eerst waarheid worden, lijkt het. Het zijn de eerste stappen om een nieuwe droom te realiseren. Dat heeft al tot heel mooie resultaten geleid.

Dit jaar kwamen we voor het tiende jaar vier keer als intervisiegroep bij elkaar die ik in 2009 startte. En met een groepje ondernemers en zelfstandigen in de regio, waren we ook vier keer elkaars ‘raad van toezicht’ (dit groepje komt voort uit het experiment zelfstandig samenwerken, waarover ik eerder schreef op mijn blog – zie bijvoorbeeld dit artikel, en dit.)

Ook het uitwisselen in groepen maakt deel uit van mijn nieuwe aanbod, waarover ik je begin volgend jaar meer informatie stuur.

Boeken

Ik ben een lezer, ook over mijn vak, het ontwikkelen van organisaties en daarmee de persoonlijke ontwikkeling van mensen. Boeken zijn voor mij één van de manieren om nieuwe kennis op te doen. En inspiratie om nieuwe experimenten aan te gaan en zo andere wegen te ontdekken.

Wat vond ik de beste boeken die ik in 2018 las? Dit is mijn top-10:

de beste boeken die ik in 2018 las

Meer weten over de beste boeken die ik in 2018 las? Ik schreef er eerder al deze blog over.

Mijn artikelen

Het was dus best druk allemaal en schrijven stond niet bovenaan mijn lijstje. Toch schreef ik af en toe een artikel op mijn blog:

  • Paradoxen in leiderschap bij innovatie. Over een onderzoek naar leiderschapskwaliteiten. Sommige van die kenmerken kunnen heel erg helpen bij innovatie, maar andere kunnen vernieuwing danig in de weg staan!

160 km door Schotland

En privé was het ook een prima jaar. Ik was drie keer in Schotland. De eerste keer met mijn vrouw Linda. We maakten een indrukwekkende road trip langs eilanden (Mull, Sky) en de Noordwestkust (inclusief Orkney). En verkenden in de laatste week de streek rond Inverness. Alleen Nessie hebben we niet gezien helaas.

In juni liep ik met vrienden de West Highland Way, 160 km van Milngavie net boven Glasgow, naar Fort William. Prachtige landschappen,kneuterige bed and breakfasts, fijne pubs, lekker stevig bezig, in super gezelschap.

West Highland Way,

In september was ik er terug met Linda. Voor vijf dagen in het centrum van Edinburgh en zeven dagen in een cottage bij Perth. We oriënteren ons op een langer verblijf. Ook daarover meer in het volgende bericht.

Dankbaar

Het was ook het jaar dat mijn oudste dochter haar droombaan in Stockholm vond en mijn jongste het avontuur van zelfstandig wonen aanging. Een jaar van lange wandelingen met broers en vrienden. Een jaar van fijne familiefeesten en uitstapjes.

En op de valreep nog een cursus illustratietekenen gevolgd bij Irene Mulder. Kijk ‘s op haar Instagram. Hilarisch is nog zwak uitgedrukt! 

Veel om dankbaar te zijn dus en dat ben ik dan ook!

Hoe was jouw jaar?

Een jaar zelfstandig samen werken. Hoe beviel dat?

Het jaar loopt op zijn eind. Tijd om terug te kijken op gemaakte plannen en de ervaringen die volgden.

Groepen

Een van de voornemens die ik vorig jaar rond deze tijd maakte, was meer in groepen te doen. Privé deed ik dat bijvoorbeeld door een groepje vrienden te mobiliseren en weer te gaan golfen.

Maar ook zakelijk nam ik diverse initiatieven. Zo verkende ik of aansluiting bij een netwerk als Rainmen, Bureau Doenkers of The Change Collective zou passen. (Wat het uiteindelijk niet bleek te doen, om verschillende redenen.)

Een jaar zelfstandig samen werken. Hoe beviel dat?

[Picture designed Freepik.com]

En ik startte een experiment.

Zelfstandig samen werken

Dat begon met de oproep die ik deed aan zo’n twintig mensen om tien vrijdagen op min of meer aaneengesloten weken op één plek samen te werken. Uiteindelijk deden zeven collega’s met me mee.

Het idee was elk van die dagen samen te openen en sluiten. In de opening gaven we aan waarmee we elk bezig waren en welke obstakels we daarbij ervoeren. En verder namen we gewoon werk mee – of namen de tijd elkaar dus waar nodig verder te helpen.

Ik leerde het volgende (de uitgebreidere evaluatie kun je hier lezen):

  • Alleen al instappen is voor zelfstandigen en ondernemers een belangrijke keuze. Je doet dat alleen als je er iets van verwacht, weet vooraf niet goed wat dat kan zijn en tekent in voor de hele periode, hoorde ik vaak. Ook bij mensen die juist niet meededen omdat ze verwachtten dat niet waar te kunnen maken.
  • Mensen in een nieuwe groep hebben tijd nodig elkaar te leren kennen, maar aan de andere kant kan dat heel snel heel diep gaan.
  • Mensen kiezen pas echt of ze meedoen als ze dat proces samen doormaken. En kunnen er dan dus voor kiezen eruit te stappen (zoals twee deden). En degenen die blijven komen, doen dat echt uit vrije keuze en juist daardoor ontstaat een productieve wisselwerking.
  • Het is enorm waardevol een veilige groep te hebben met zelfstandigen en ondernemers waarin je praktische, maar misschien nog wel meer waarin je persoonlijke vraagstukken kunt voorleggen. Want als ondernemer kun je je eigen blokkade zijn als je onzeker bent over een richting of bang voor afwijzing in het aanbieden van je diensten.
  • Het uitspreken van schijnbaar onmogelijke dromen leidt op een onverwachte manier tot kansen die zich aandienen. Vrijwel alle deelnemers zijn zakelijke gegroeid. Dat hebben ze vooral zelf gedaan. En ik hoop dat wij als collectief daar een beetje in hebben bijgedragen.
  • Zakelijk succes vraagt aandacht en dat maakt volop mee blijven doen moeilijker. Net zoals ingrijpende persoonlijke en zakelijke problemen dat doen.
  • Er is een enorme behoefte aan groepen zoals deze, merkte ik als ik pitchte waarmee ik bezig was. Maar het was niet altijd gemakkelijk aan te sluiten in een toch al hechte groep.

Zomaar een netwerkclub?

Het tweede halfjaar zijn we maandelijks bij elkaar blijven komen. Voor mijn gevoel zijn we meer dan zomaar een netwerkclub. Toen zich nieuwe deelnemers aandienden en we die hartelijk ontvingen, verbaasden die zich over de diepgang en intensiteit van de gesprekken. Ik denk dat dat alleen heeft kunnen ontstaan doordat we samen die basis van tien vrijdagen hebben gelegd.

Begin deze maand lag de vraag voor of en hoe we het experiment vervolgen. Mij verbaasde het vervolgens wel dat deze groep elkaar wel wil blijven ontmoeten, maar opnieuw in een lagere frequentie. En vooral om elkaar vrijblijvend te ontmoeten en als je een vraagstuk hebt, dat gewoon met de anderen te bespreken. Opvallend was de weerstand om nadere afspraken te maken daar een bepaalde structuur voor te gebruiken.

Mastermind

Is dat voor mij voldoende? Ik denk het niet. En wel om twee redenen (die we ook bespraken).

De eerste is dat ik juist geloof in het inzetten van structuur. Niet om regels op te leggen en creativiteit te beperken, maar juist omdat ik een goed gekozen structuur ervaar als aandacht richten. En daardoor op en top concentreren.

Zoals je doet in werkconferenties bijvoorbeeld. Of tijdens intervisie. Een wel overdacht programma of protocol volgen, juist omdat dat de aandacht richt en daardoor tot resultaat leidt.Een jaar zelfstandig samen werken. Hoe beviel dat?

De tweede reden is dat ik graag meer samen met anderen zou optrekken. Ook als het gaat om mijn eigen plannen en resultaten. Ongezouten kritiek horen, of juist complimenten krijgen en ondersteuning door die regelmatig met elkaar te bespreken.

Ik ben gesterkt in die gedachte omdat ik dit jaar meerdere malen in aanraking kwam met het begrip Mastermind.

‘When a group of individual brains are coordinated and functioning in HARMONY, the increased energy created through that alliance, becomes available to every individual brain in the group.’ (Think and Grow Rich, Napoleon Hill)

Dus verwacht in die richting een nieuw experiment. Ik zou zeggen: meld je alvast als dat je ook wat lijkt.

Maar eerst: vieren!

Dertig jaar geleden ben ik als bedrijfskundige opgeleid. Al die jaren sindsdien heb ik gewerkt, afwisselend als manager en adviseur en ben ik steeds meer gaan vertrouwen op het maken en ‘verkopen’ van plannen.

Dit jaar heb ik experimenten gedaan zonder duidelijke plannen vooraf, anders dan mijn intuïtie te volgen dat zelfstandig samen werken de context oplevert waarin ik graag verkeer.

Het voelde soms ongemakkelijk.

En het heeft me nog niet de definitieve vorm opgeleverd – als dat al mogelijk zou zijn. Maar het heeft het me er wel stappen dichterbij gebracht.

Nu is het tijd om (kerst)feest te vieren. Volgend jaar het volgende experiment.

Tien weken zelfstandig samen werken – evaluatie en hoe verder

Begin van dit jaar nam ik me voor meer in groepen te werken. In maart startte ons experiment zelfstandig samen werken en binnenkort zetten we dat met zijn zessen voort. Noem het een meesterbrein of een netwerkclub – er is plaats voor uitbreiding. Wil je meedoen of gewoon eens ervaren hoe het is? Mail me op n.e.grooff[at]planet.nl en ik stuur je de details.

Voor dit jaar nam ik me voor meer in groepen te werken. Ik werk zelfstandig en dat betekent dat ik vaak thuis in mijn kantoortje zit te bellen en te mailen, te brainstormen en uit te schrijven.

Superfijn natuurlijk als concentratie helpt. En met alle vrijheid de dag wat later te beginnen – om een rondje te hardlopen, bijvoorbeeld. Maar je hebt dan ook niemand om samen een kop koffie te drinken en eens wat zakelijke ideeën mee te delen of te gaan uitvoeren.

Een experiment

Daarom nam ik begin dit jaar het initiatief zelfstandig samen te werken met, inderdaad, andere zelfstandigen in de regio. Ik benaderde zo’n twintig mensen om tien vrijdagen op min of meer aaneengesloten weken op één plek samen te werken.

We zouden de dag samen openen en sluiten, en in de opening aangeven waarmee we elk bezig zijn en welke obstakels we daarbij ervaren. En verder gewoon werk mee te nemen – of elkaar waar nodig verder te helpen. (Voor de gehele oproep zie deze blogpost.)

Ik noemde het een experiment, stelde bewust zo min mogelijk regels en riep iedereen op toch vooral zijn of haar eigen verwachtingen mee te nemen.

Meedoen of niet?

Dat was nog best een belangrijke keuze voor mensen. Voor succesvolle zzp-ers is het nog niet zo gemakkelijk tien opvolgende vrijdagen vrij te maken. Ze bleken al coachgesprekken, trainingen of afspraken of werkdagen bij klanten te hebben gepland.

Sommigen vonden de frequentie te hoog. Allemaal hadden zoiets van: als ik mee doe, dan ook goed. Als dat bij voorbaat niet mogelijk leek, committeerden ze zich liever niet.

Voor anderen was de keuze mee te doen juist niet moeilijk. Nadat mijn blog via Facebook was gedeeld – en dat moet iemand anders gedaan hebben – kreeg ik verzoeken van mensen die ik zelf niet kende. Die vaak met enige schroom te telefoon hadden gepakt of achter het keyboard waren gaan zitten om in een mail bijna een soort sollicitatiebrief te schrijven.

Eén van hen meldde zich en kleine week van tevoren en nam en passant het aanbod mee voor een ruimte waarin we konden werken!

Twee fasen

Inmiddels hebben we tien vrijdagen samengewerkt en dat op de laatste geëvalueerd. Dat deden we uiteindelijk met zijn zessen.

We keken terug op twee fasen. De eerste drie à vier vrijdagen werd er veel gepraat. We maakten kennis, deelden waarmee we bezig zijn en waar we van dromen. Dat werden soms diepe en langdurige gesprekken. Waar degenen die werk hadden meegenomen zich op een gegeven moment aan onttrokken.

Op de vijfde dag was er grote behoefte evalueren. Om kwijt te kunnen dat die gesprekken soms veel energie kosten en afleiden van het meegenomen werk. We maakten wat afspraken om beide beter mogelijk te maken.

Vanaf dit moment werd de deelname ook wat losser. Hoewel de meesten zich hadden voorgenomen elke vrijdag te komen, werd daarin nu minder krampachtig gekozen. Met als gevolg dat de mensen die er waren openstonden voor contact èn het duidelijk aangaven als dat even niet gewenst was, omdat er deadline gehaald moest worden. Dat voelde als vrijheid.

Betekenis en zakelijk succes

Voor ons allemaal was dit experiment van betekenis, voor een paar van ons zelfs van grote. Voor sommigen was er in deze periode zakelijks succes, maar of dit experiment daarin heeft bijgedragen? Ik hoop in ieder geval een beetje.

Rosa ervaarde gedurende de vrijdagen fijne contacten met de anderen. Ze is naast haar werk als vormgever bezig met onderwijsvernieuwing. Het experiment leverde haar nieuwe contacten op. Deze maanden zat ze voor het eerst aan tafel met de voorlopers in onderwijsvernieuwing uit het hele land, met wie ze haar passie deelt. Ze richt binnenkort de onderwijstafel Noord-Nederland op. Zeer inspirerend!

Peter was niet zo van het praten, maar bracht een enorme positieve energie mee en een fijne neus voor situaties waarin je netwerk kan helpen. Hij ervoer de groep als een platform van goede professionals. Toen het in de tweede fase meer over werk ging werd het voor hem echt interessant. En dat kan het in de toekomst blijven. Dat mag voor hem ook zijn: in een aantal weken een concept voor een nieuw bedrijf neerzetten, bijvoorbeeld.

Sandi werd min of meer met het experiment geconfronteerd toen hij zijn kantoor beschikbaar stelde. Hij startte recent Jong & Fris en werkt samen met zijn Frisdoeners op een innovatieve manier mee aan de grote veranderingen in de publieke sector. Hij is een provocatief design thinker met een neus voor kansen. In de evaluatie bracht hij het idee in de dagen dat je samen bent in het vervolg een thema te geven. Telkens een ander perspectief leidt tot nieuwe ideeën en vormen van samenwerking!

Eveline is nog maar net gestart met haar bedrijf Stillcoaching en is nu al druk in het sociaal domein van een gemeente en als Happyfresh Officer voor Jong & Fris. Ze vond het fijn om een plek te hebben om naartoe te gaan en mensen te ontmoeten, maar heeft juist de zakelijke kant in alle gesprekken nog wat gemist.

Winanda is vrij blanco het experiment ingegaan. Misschien dat ze zich daardoor wat teveel in gesprekken heeft laten meevoeren? Niks mis mee trouwens – want die hebben haar ook weer heel nieuwe perspectieven opgeleverd.

Zij trok tijdens het experiment de stoute schoenen aan en huurde een ruimte voor haar begeleiding van groepen hoogbegaafde kinderen en hun ouders. Prompt kreeg ze een grote opdracht van een scholenkoepel om regionaal activiteiten voor hoogbegaafde kinderen op te zetten. Toeval bestaat niet.

Astrid miste het samen werken eerder nooit zo. Ze werkt regelmatig bij klanten op locatie en het uitwerken van stukken gaat prima alleen in haar mooie kantoor aan huis. Ze vond het experiment eigenlijk te vrijblijvend, had meer samenwerking verwacht, met gezamenlijke plannen en resultaten. Ze dacht lang dat die behoefte er niet bij iedereen was, maar weet inmiddels dat dat anders ligt en gaat graag door in een iets andere vorm.

En ik?

Zelf heb ik het weer bijzonder gevonden, dat je uit het niets een nieuwe groep kunt maken. En dat die zo zelfvoorzienend kan zijn. Ik heb vier vrijdagen getwijfeld of ik niet meer moest sturen – en toen zag de groep zelf dat dat nodig was.

Zo werkt het.

Ik heb vooral de tweede helft regelmatig ook veel kunnen werken op die vrijdagen. En dat waren de beste: veel werk verzetten èn als je je even wilt ontspannen, mensen om die kop koffie mee te drinken.

Misschien had ik eigenlijk gehoopt op meer echte samenwerking. Dat lukte één keer goed, toen ik met Astrid het probleem van het arbeidsaanbod in de zorg in beeld bracht. Dat ik dat maar beperkt kan opvolgen is mijn eigen schuld: ik ben gewoon altijd met teveel tegelijk bezig …

En o ja, ik heb veel geleerd van de wijze waarop een paar anderen zichzelf in de markt zetten. Want dat is iets wat ik nog wel te ontwikkelen heb.

En die andere drie dan?

Twee deelnemers concludeerden na een keer of vijf dat het experiment voor hen te weinig opleverde. Ze hadden mooie gesprekken gevoerd, maar hadden om tot actie te komen iets anders nodig, dachten ze.

Mijn oud-collega – inmiddels ruim een jaar zonder werk – hakte na twee weken de knoop door en gaat vanaf begin volgende maand samen met haar dochter ondernemen. Dat in combinatie met mantelzorgtaken deed haar besluiten het experiment niet af te maken.

En nu?

Elke vrijdag samen werken is voor de meeste van ons wat veel gebleken. Wat we vooral als waardevol hebben ervaren, is delen wat onze dromen zijn, wat we doen om ze te realiseren en waar we in dat proces tegenaan lopen. Dat triggert in de praktijk anderen om te helpen. Met kennis, een hulp bij een klusje of verwijzing naar een waardevol nieuw contact bijvoorbeeld.

De basis van tien gemeenschappelijke vrijdagen neemt niemand ons meer af. Maar om te blijven bestaan heeft ze voeding nodig, moet je elkaar regelmatig blijven opzoeken.

Dus gaan we dit concreet doen:

  • We komen tot het eind van dit jaar elke eerste vrijdag van de maand bij elkaar.
  • In de ochtend praten we eerst een uurtje informeel bij.
  • Vervolgens delen we in de groep onze dromen en obstakels.
  • De rest van de dag gebruik je om iemand anders verder te helpen of gewoon op die locatie te werken.

Doe je mee?

Met ons experiment hebben we waardevolle contacten gelegd. Die zetten we dus maandelijks voort. En die gunnen we ook aan anderen.

Heb je zin om in te stappen?

Stuur mij een mailtje op n.e.grooff[at]planet.nl en ik bel of mail je om verder af te stemmen!

Sociaal experiment: zo kunnen we het doen. En wat vind jij?

Een kleine twee weken geleden beschreef ik mijn idee ‘sociaal experiment’. Ik werk graag in groepen en zou dat graag meer willen doen. Vandaar het sociale experiment om gedurende 10 weken elke vrijdag samen met andere zelfstandigen op één locatie te werken.

Misschien vraag je je af: zijn er ook andere initiatieven dan? Ja, die zijn er. Ik profileer me sinds deze maand namelijk specifieker op het opzetten en begeleiden van werkconferenties voor organisatieverandering, heb samen met Daisy Sanchez en Winanda Maljaars het HB-Café naar Alkmaar gehaald en ben lid van de cliëntenraad van Actiezorg. Privé start ik binnenkort met een golfclubje en ga met vrienden The West Highland Way lopen.

Een goed idee!

Nadat ik de oproep voor dit experiment had geplaatst op deze blog deelde ik deze een paar keer via LinkedIn en Twitter.

Vervolgens maakte ik een lijst van ongeveer 40 mensen die ik individueel heb benaderd. Een paar ervan reageerden al voordat ik die oproep kon versturen. Nadat iemand de oproep ook deelde op Facebook kreeg ik drie reacties op van mensen die mij niet kennen maar niettemin graag meedoen.

De resultaten?

7 mensen willen graag meedoen. Nog eens vijf laten dat afhangen van de opzet en de data. Ik dacht zelf aan een groep van 10-20 personen. Er is dus nog plaats! Opgeven kan via n.e.grooff[at]planet.nl.

Als je iemand kent die ook graag zelfstandig in een groep werkt, dan kun je dit bericht nog met hem of haar delen.

Een volgende stap

Mij leek het inmiddels tijd voor een volgende stap: een eerste vorm vinden. Eén die werkt voor het groepje dat nu ongeveer 10 mensen groot is.

In dit bericht zal ik nog wat concreter aangeven wat die vorm zou kunnen zijn. Graag hoor ik van iedereen die mee doet/wil doen aanvullingen en ideeën om de opzet beter te maken.

Ik stel me zo voor dat we hierbij het sociocratische principe van beslissen toepassen. Iedereen spreekt zich uit, zodat de groep kan beslissen wat het meest werkbare voorstel is waartegen geen beargumenteerde bezwaren bestaan.

Op Wikipedia staat een kort uitleg van de principes van sociocratische besluitvorming.

Samen werken

De kern van het experiment is dat we als zelfstandigen 10 weken lang elke vrijdag samen werken. We openen en sluiten de ochtend en middag samen en delen een koffieautomaat. En daarmee collega’s. Met wie het gemakkelijk een praatje te maken is. Aan wie je kunt vragen kritisch mee te denken over waar je mee bezig bent. En met wie je samen dingen kunt opzetten.

Dat alles kan maar hoeft niet. Doe vooral dat wat voor jou werkt.

10 vrijdagen in aaneengesloten weken lijkt mij aan de ene kant intensief en lang genoeg om te ervaren hoe deze manier van werken bevalt. En aan de andere kant kort genoeg om vrij snel te kunnen evalueren en te beslissen hoe je (en eventueel we) verder gaat.

Stephan stelde voor om elke tweede vrijdag te prikken. Het experiment zou dan lopen tot en met de week van 16 juli. Dat leek mij wat te lang. Wat vind jij?

Agenda

Mijn voorstel is in maart te beginnen, de 10 aangesloten weken aan te houden, maar een uitzondering te maken voor Goede vrijdag en Bevrijdingsdag.

De data zijn dan: 3, 10, 17, 24 en 31 maart,  7, 21 en 28 april en 12 en 19 mei.

Is het echt nodig elke dag te komen? Aan de ene kant natuurlijk wel zoveel mogelijk om te voorkomen dat het te vrijblijvend wordt.

Aan de andere kant houden we als zelfstandigen niet zoveel van regels, hebben we net als Titia misschien al trainingsdagen gepland of ben je net als Astrid juist zelfstandig geworden om niet te lang vooruit te hoeven plannen. En als Peter niet mee zou mogen doen omdat zijn weekend begint als hij op vrijdagmiddag de kinderen van school haalt, zou ik dat persoonlijk erg jammer vinden.

Wat zullen we zeggen? Dat het prima is mee te doen als je vanaf een keer of zeven komt?

Zelf heb ik ook al afspraken die ik graag wil laten doorgaan. Ik heb een trainingsdag gepland op 17 maart en een belangrijke privéafspraak in de ochtend van de 24e.

De locatie

Een concrete locatie heb ik nog niet op het oog, maar ik heb inmiddels wel een concrete optie. Op de Open Coffee Alkmaar ontmoette ik afgelopen dinsdag Inge van Miss Kitchen. Zij bood aan om te komen werken in hun ruimte in De Telefooncentrale in Alkmaar. Daarover gaan we binnenkort alvast even in gesprek.

Werken bij Miss Kitchen betekent dat thee, koffie en broodjes gedurende de dag voor eigen kosten zijn. Of het prettig werken is wordt sterk bepaald door wie verder nog bij hen binnenloopt. Tijdens de lunch en evenementen kan het druk zijn.

Het meest goedkope is waarschijnlijk dat we bij mensen thuis afspreken, opperde Claudia. Dat lijkt mij moeilijk. Ik woon best luxe, maar voor 10 mensen die serieus willen werken is dat nog best behelpen.

Een professionele werkruimte dan? Ik deed laatst goede ervaringen op in het herenhuis Genegen, vlakbij het centrum van Alkmaar. De vraag is of een ruimte als deze een optie is. Daarbij spelen vooral de kosten (vanaf € 360 excl. BTW en lunch) een rol. Niet voor iedereen van ons haalbaar, wellicht.

Dit zijn zo’n beetje de uiterste opties die ik nu zie.

Zie jij nog andere mogelijkheden?

Graag jouw mening

Nu hoor ik graag wat jij vindt van de opzet:

  • Wat vind je van het programma zoals dat nu is neergezet?
  • Is het ok om 3 maart – en bij voorkeur ook alle andere dat – alvast in je agenda te zetten?
  • Wat vind je van de ‘regels’? Zijn ze te strikt, te vrijblijvend of precies goed?
  • Ken je nog iemand die graag mee zou gaan doen? Laat die dan zelf contact met mij opnemen.
  • Welke ideeën heb jij verder nog voor de locatie?

Plaats je reactie onder deze blog. Of bel of mail me deze week. Ik laat je dan begin volgende week meer weten.

Waartoe kan samen werken leiden? | Oproep voor een sociaal experiment

Voor 2017 heb ik mijzelf enkele duidelijke doelen gesteld. Eén ervan is meer in een groep te werken. Een ander doel is meer te experimenteren. Ik vertel je graag over een initiatief waarin ik beide combineer.

Spreekt het je aan? Voel je ervoor mee te doen? Dan hoor ik graag van je!

Wat gaan we doen?

Dit voorjaar ga ik met een groep tien vrijdagen lang samen werken op één locatie ergens in Noord-Holland (zelf woon ik in Alkmaar maar de plaats stellen we later vast). Het is een experiment om te ervaren waartoe samen zijn en werken in een groep kan leiden.

Dit experiment heeft voor mij vooraf geen andere doelen. Maar neem vooral je eigen verwachtingen mee, draag ze uit en leg zo de basis voor hulp bij het realiseren ervan.

Hoe ziet dat er concreet uit?

Samen werken vereist balans. Tussen werken en ontspannen. Tussen individueel en groepswerk. Tussen halen en brengen.

Persoonlijk geloof ik dat enige structuur kan helpen om die balans te waarborgen en aandacht te richten en zo doelen te bereiken. (Structuur is voor mij overigens wel al snel overmatig omdat het de vrijheid van denken en doen beperkt en daarmee creativiteit en vernieuwing.)

De enige structuur in dit experiment is:

  • De dag loopt van 9 uur tot half 5 en bestaat uit vier blokken.
  • We openen en sluiten de ochtend en de middag gezamenlijk. Ook de pauzes daartussen brengen we samen door.
  • Na de opening in de ochtend is er gelegenheid in de groep dromen en obstakels te delen. Meestal zijn er dan anderen die je kunnen helpen je obstakels weg te nemen.
  • Gedurende de dag werken we verder individueel of in groepjes aan welk werk je ook meeneemt.
  • Kun je bij dat werk de hulp van anderen gebruiken, dan geef je dat aan bij de opening. Wil je helpen dan sluit je je bij de vrager aan.

Hoe lang duurt het experiment?

Mijn idee is het 10 weken uit te proberen en daarna te bepalen of we met de dezelfde duur verlengen.

Verder kan het natuurlijk dat het klikt met een paar andere deelnemers en je in een kleiner groepje intensiever bent gaan samenwerken. Misschien heb je wel zin om zelf een nieuw experiment op te starten.

De mogelijkheden zijn talrijk en vooraf niet te voorzien.

Waar vindt het experiment plaats?

Dat moeten we nog afspreken en hangt ook een beetje af van de grootte van de groep en waar we vandaan komen.

We kunnen een ruimte huren en daar 10 weken lang op de vrijdag gaan werken. Maar de kosten lopen dan vrij snel op en de vraag is of we dat kunnen en willen dragen.

We kunnen ook allemaal naar een zzp-plek komen, maar dat vraagt vooraf afstemming. Zo’n ruimte heeft mogelijk niet alle faciliteiten heeft die we nodig hebben en het zou kunnen dat we anderen die daar werken storen. Vaak brengt deze optie ook kosten met zich mee.

Kortom, typisch een obstakel om samen op te lossen.

Misschien denk jij direct al aan een ruimte waar we kunnen werken? In veel bedrijven en instellingen is het rustig op vrijdag. Staat er misschien een ruimte leeg, die we mogen gebruiken?

Wat zouden we dan terug kunnen doen?

Wat wil jij hiermee bereiken?

Eigenlijk komt het erop neer dat ik drie doelen wil bereiken.

Ten eerste ben (en werk) ik weliswaar graag onafhankelijk, maar tegelijkertijd ben ik graag in een groep.

Lijkt je dat tegenstrijdig? Voor mij gaat dat heel goed samen. Want in elke groep neemt iedereen zijn of haar eigen doelen èn talenten mee. Als je de talenten deelt, kom je samen een stuk verder in het realiseren van ieders doelen!

De basis van een high performance organisatie is een veilige maar ongemakkelijke omgeving, zei iemand mij deze week. Veilig omdat je helemaal je zelf kunt zijn. Ongemakkelijk omdat je om je talenten ten volle te benutten nieuwe dingen moet uitproberen.

Als manager en adviseur is het me vaak gelukt deze basis te leggen. En heb ik regelmatig ervaren wat dat kan opleveren. Door kennis te delen en samen te werken kun je bergen verzetten! Die flow van creativiteit en innovatie vind ik heel inspirerend en zoek ik in mijn werk telkens opnieuw.

Maar intussen heb ik mezelf ook aangeleerd veel te plannen voor ik iets ga uitvoeren. Het zal wel de beroepsdeformatie van de manager zijn. Dit experiment doe ik ook om vooral iets laten ontstaan dat je vooraf niet kunt uittekenen. Dat is mijn ongemakkelijkheid.

Dat zijn de redenen waarom dit experiment mij aanspreekt. Wat zou het voor jou kunnen doen?

Mijn inspiratie

Mijn inspiratie voor dit experiment heb ik vooral te danken aan Frans Corten. De gesprekken met hem maakten heel helder wat mijn kerntalenten zijn – wat ik graag doe en goed kan. In een groep werken is zo belangrijk voor me dat ik dat wel moet organiseren – zoveel werd wel duidelijk!

In augustus maakte ik de Findhorn Experience week mee. Heel bijzonder. Moeilijk in een paar woorden uit te leggen. De community werkt op basis van sociocratisch besluiten. In mijn groep ontmoette ik ook John Schinnerer van the sociocracy consulting Group. En Giorgio en Michaela van Way out Consulting die playfulness een integraal deel van hun management consultancy hebben gemaakt.

Barbara Sher schrijft en spreekt over wat ze ‘scanners’ noemt. Als je zoveel interesses hebt dat je niet wilt kiezen, kom je uiteindelijk tot niets. Als je daarentegen doet wat je gelukkig maakt, deel je je talenten en zul je succesvol zijn. Maar dat kun je niet alleen!

Wil je meedoen?

Spreekt dit plan je aan? Zou je graag tien weken lang je dromen en talenten willen delen met een groep van zelfstandig denkende samenwerkers?

Dan hoor ik graag van je!

Stuur direct een mail met een korte introductie en motivatie naar n.e.grooff[at]planet.nl en ik neem snel contact met je op om nadere afspraken te maken.